Danny Bloes Geboren te Oostende 1953 Gehuwd met Arlette Vandenbroucke Opleiding monumentale kunst aan Sint-Lucas te Gent. Meestergraad schilderkunst Leraar aan de kunstcademie KAZ Oostende.(1978 - 2019) 1980 Eerste prijs nationale wedstrijd voor beeldende kunst ‘De Kelle’ 1989 Eerste prijs voor schilderkunst «Auto Diez». 1991 Selectie 5de Internationale Biënnale voor Grafiek, Taipei (Taiwan) Werk in binnen en buitenlandse collecties. Danny Bloes debuteerde met werk dat aansloot bij de fantastische kunst en evolueerde geïnspireerd door de realiteit naar een symbolische beeldtaal. Een overzicht van zijn oeuvre laat blijken dat hij bewust niet deelneemt aan actuele kunsttrends. Geen zoektocht naar vernieuwing omwille van de vernieuwing. Hij koestert met respect de verworvenheden van de traditie, maar staat ook open voor de eigentijdse beeldtaal. In essentie zijn de composities geïnspireerd door de complexe humane samenleving, het wezen van de mens en fascinatie voor de natuur. Typerend voor zijn composities zijn de compilaties van thematische beeldelementen, machines, architectuur, archetypische personages, de zee, geometrisch abstracte structuren, onmogelijke perspectieven, iconen uit de kunstgeschiedenis… die in cyclussen terugkeren waardoor zijn oeuvre gevarieerd en complex lijkt. Met tussenpozen creëert hij tekeningen en schilderijen die zijn ontstaan vanuit een fascinatie voor de complexe, enigmatische persoonlijkheid van Ensor. Die composities geven de beschouwer de mogelijkheid om over Ensors visie op de wereld na te denken. De uitdrukkingsvormen en technieken zijn gerelateerd aan een thematische grondgedachte waardoor zijn oeuvre getypeerd wordt door differente stijlkenmerken. Door inventiviteit in wisselwerking met een vaktechnische experiëntie probeert Danny Bloes aan te tonen dat het engagement met zijn eigen leefwereld niet afhankelijk is van actuele trends. De composities visualiseren een esthetisch en irreëel samenspel van expressieve beeldende elementen en symbolische voorstellingen die paradoxaal harmoniëren binnen een beeldend communicatienetwerk. Het zijn metaforen geïnspireerd door persoonlijke ervaringen, verlangens, gemoedsstemmingen, belangstelling, observaties en filosofische gedachten. In essentie is zijn werk ambigue, gelijktijdig open en mysterieus, geordend en chaotisch, hypothetisch en definitief. Voorstellingen die als doel hebben om de beschouwer te doen nadenken over de wijze waarop wij existeren. Door de afwezigheid van titels of een verklarende lijst van symbolische betekenissen heeft de toeschouwer geen expliciet referentiekader. Het is niet de bedoeling van de kunstenaar dat de toeschouwer de subjectieve kerngedachte die aan de basis ligt van de compositie, het cryptisch gestelde thema, probeert te achterhalen. Hij wordt ertoe uitgenodigd een eigen interpretatie te geven, geleid door eigen ervaringen, complexie en filosofische bedenkingen. Hij kan in deze composities met een immanent karakter een aspect van zijn wereld of zichzelf herkennen. Subjectieve interpretaties worden echter beïnvloed door onze steeds veranderende leefwereld en zijn dus onbestendig. Een finale interpretatie of specifieke perceptie is daarom ook niet relevant.